Jest rok 1930. Maryśka, świeżo poślubiona małżonka, urządza swe nowe mieszkanie w Lidzie. Pewnego dnia składa jej nieoczekiwaną wizytę tajemnicza kobieta. Przedstawia się jako była kochanka Kazimierza. Jest rozgoryczona jego odejściem, obwinia Maryśkę o rozstanie z ukochanym. Przyszła z zamiarem okrutnej zemsty na rywalce. Taktem i wyrozumiałością udaje się Maryśce choć trochę ukoić jej ból i powstrzymać przed strasznym czynem. Wstrząśnięta jednak wiadomością o romansie męża, długo nie może mu tego zapomnieć. Gdy wreszcie dochodzi do pojednania, szczęśliwi jak dawniej małżonkowie wybierają się na wielki bal do Lidy. Nazajutrz Elżutka przynosi Maryśce wiadomość, że ojciec jest umierający. Przy ojcowskim łożu śmierci spotykają się wszystkie jego dzieci. Dochodzi w końcu do pojednania Andrzeja z jego pierworodnym, Kostusiem. W domu Jurewiczów zjawia się też Emilia, by w dniu śmierci Andrzeja dzielić z Marią ból i prosić ją o wybaczenie za dawne winy. Po śmierci męża Maria ma czuwać nad wypełnieniem jego ostatniej woli. Maryśka oznajmia rodzinie, że spodziewa się dziecka, a Broniś oświadcza się ubogiej dziewczynie z ludu, Wandzi.