Wrocław w 1946 roku jest światem po apokalipsie. Wydaje się, że przez zło skażeni są wszyscy. A jednak w ubogim mieszkaniu Popielskiego zjawia się ktoś wyjątkowy - profesor Stefanus, człowiek bezwzględnie wierzący w ludzką ewolucję ku dobru. Przychodzi on do Popielskiego z propozycją pracy. Detektyw ma odkryć, kto spośród uczniów prowadzonego przez Stefanusa tajnego kursu filozofii jest donosicielem. Podziemne Gimnazjum, które Stefanus prowadzi wraz ze swoim kolegą, profesorem Murawskim - obaj są ocalałymi z Auschwitz - ma siedmioro uczniów. Poszlaki wskazują, że szpiegiem jest jedna z trzech dziewczyn. Edward rozpoczyna śledztwo, sprawdza Fryderykę Pasławską. W zrujnowanych kamienicach odnajduje jej mieszkanie, włamuje się do niego. Z informacji tam zgromadzonych dowiaduje się, że Fryderyka była uczestniczką Powstania Warszawskiego i mieszka z siostrą, która w wyniku odniesionych ran stale potrzebuje morfiny. Specyfik ten Fryderyka zdobywa, świadcząc usługi seksualne. Następna uczennica to Janina Maksymońko. Janka pracuje dorywczo u grafologini Winiarskiej, rozdaje ulotki. W toku śledztwa Popielski dowiaduje się, że jedna z uczennic, Teresa Bandrowska, została zgwałcona przez trzech dezerterów z Armii Czerwonej. Popielski uruchamia swoje kontakty w milicji; tu napotyka starego znajomego Kocowskiego. Jednakże nową ofiarą wkrótce staje się kolejna uczennica Gymnasium Subterraneum, Janina Maksymońko. Popielski próbuje bezskutecznie obronić dziewczynę, ale w nierównej walce przegrywa z napastnikami. Nieoczekiwanie zyskuje jednak sojusznika. Jest nim porządny oficer sowiecki, kapitan Michaił Czernikow, który chce dopaść i ukarać czerwonoarmistów.