Film opowiada o relacjach, jakie łączyły prymasa Stefana Wyszyńskiego z biskupem, arcybiskupem i kardynałem Karolem Wojtyłą, a ostatecznie papieżem Janem Pawłem II od momentu ich poznania aż do ostatnich dni życia prymasa. Dwie wybitne osobowości polskiego Kościoła, dwaj wybitni Polacy i wielcy patrioci od początku swej znajomości darzyli się ogromnym szacunkiem i zaufaniem, a także głęboką przyjaźnią. Pomimo różnicy pokoleniowej i formacyjnej, którą często podkreślano, aby przeciwstawić i poróżnić obu dostojników, potrafili znaleźć wspólny język i płaszczyznę, co pomagało im przeprowadzić polski Kościół przez ciężkie lata komunizmu. W filmie występują ludzie znający osobiście obu hierarchów. Wszyscy zgodnie podkreślają, że łączyła ich niezwykła więź. Opowiadają oni o spotkaniach, zarówno tych oficjalnych, jak i bardziej prywatnych (np. w czasie wakacji, gdy kardynał Wojtyła przyjeżdżał na Bachledówkę, by jako pierwszy złożyć życzenia imieninowe i urodzinowe prymasowi). Mówią też o ich stosunku do władz oraz władz do nich, zajmowaniu stanowiska wobec różnych wydarzeń. Film jest ilustrowany zarówno bogatymi archiwaliami filmowymi, jak i fotograficznymi oraz fragmentami zapisków prymasa Wyszyńskiego czytanymi przez Olgierda Łukaszewicza.