Zbójnicy, którym udało się ujść z życiem, chcą się zemścić na zdrajcach. W końcu odnajdują Huncagę i Pławczyka. Janosik puszcza ich jednak wolno. W bandzie nie dzieje się najlepiej. Jeden ze zbójników zabija drugiego i sam musi zginąć. Janosika ogarnia coraz silniejsza depresja, popada w zwątpienie. W pijackim napadzie rozpaczy postanawia się utopić. Z rzeki wyciąga go Barbara, córka pastora. Janosik zakochuje się w niej i po kryjomu odwiedza ją w mieście. Postanawia porzucić zbójowanie. Pragnie, tak jak Tomasz, ożenić się i rozpocząć nowe życie. Jedzie do wioski przyjaciela, by mu to oznajmić. Jest szczęśliwy i pełen nadziei. Niestety, Huncaga donosi władzom o podróży Janosika. Żandarmi śledzą go, a następnie okrążają dom Tomasza i obydwu osadzają w twierdzy. Janosik nie może zaprzeczyć kim jest, ale chroni Tomasza. Poddawany okrutnym torturom, nie wydaje żadnego ze swych kompanów, nie zdradza ich kryjówek. Oskarżony o zabójstwo księdza, którego zabił Huncaga, Janosik zostaje skazany na śmierć. 17 marca 1713 roku ginie powieszony na haku. Barbara rodzi jego syna.