O układzie w Locarno, czyli o szeregu umów międzynarodowych, parafowanych w październiku 1925 roku w szwajcarskim miasteczku Locarno, przy udziale Anglii, Francji, Niemiec, Włoch, Belgii, Polski i Czechosłowacji opowiada w programie dr Andrzej Smoliński. Na przełomie 1923 r. i 1924 r. w polityce europejskiej ujawniły się tendencje bardziej liberalne i pojednawcze, zmierzające do odbudowy w stosunkach międzynarodowych wzajemnego zaufania i współpracy. Pierwszym doniosłym następstwem nowego układu sił politycznych w Europie było wprowadzenie w życie planu Dawesa, który miał zapewnić sprzymierzonym wypłatę odszkodowań, a przy tym umożliwić Niemcom dźwignięcie się z depresji gospodarczej. Mister spraw zagranicznych Niemiec Stresemann przedstawił w 1925 roku memoriał, w którym zaproponował zawarcie paktu o wzajemnej nieagresji i gwarancji nienaruszalności granicy nad Renem, zaś z sąsiadami wschodnimi Rzeszy zgłosił gotowość podpisania konwencji arbitrażowych, dających możność regulowania zatargów w drodze rokowań.