Biskup Stanisław Kostka Łukomski. Urodził się 21 października 1874 r. we wsi Borek w archidiecezji gnieźnieńskiej, w rodzinie Józefa i Teofili z Merdaszewskich. Ukończył szkołę średnią oraz wyższe seminarium duchowne w Poznaniu i Gnieźnie. W 1898 r. został wyświęcony na kapłana. Po 1900 r. został członkiem Ligi Narodowej. Przez całe życie sympatyzował z endecją, będąc w II RP zdecydowanym oponentem Józefa Piłsudskiego. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości nabył i zagospodarował tereny wokół jeziora Malta w Poznaniu. Prowadził działalność oświatową, wychowawczą i spółdzielczą. W latach 1918 - 1919 stał na czele wydziału oświaty i wyznań Naczelnej Rady Ludowej. Współorganizował Uniwersytet Poznański (w 1926 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa tej uczelni). W 1920 r. został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji poznańskiej, a w 1926 r. biskupem diecezjalnym diecezji łomżyńskiej. Koordynował pracę diecezjalnej Akcji Katolickiej, przyczynił się do rozbudowy katedry w Łomży. W latach 1926 - 1946 pełnił funkcję sekretarza Konferencji Episkopatu Polski. W 1948 r. , po śmierci prymasa Polski Augusta Hlonda, był uważany za jego prawdopodobnego następcę, jednak wkrótce po pogrzebie prymasa, 28 października 1948 r. , zginął w niewyjaśnionym wypadku samochodowym na trasie Ostrów Mazowiecka - Łomża. 4 listopada 1948 r. został pochowany w katedrze łomżyńskiej.