Monodram Przemysława Tejkowskiego jest bardzo emocjonalną relacją żołnierza opartą na faktach. Osobiste przeżycia świadka zagłady zostały przedstawione w formie zeznań. Główny bohater jest postacią bardzo złożoną, niezwykle doświadczoną przez życie. Wojna, represje i stan wielkiego ryzyka, w tym bezpośredniego zagrożenia życia, odcisnęły na nim swoje piętno. Obrazy przywoływane przez Pileckiego budzą grozę, dla współczesnego widza wydają się czymś odrealnionym. Rotmistrz w swoich monologach ukazuje potęgę ludzkiej nienawiści, pogardy i skutki oddziaływania tych najgorszych ludzkich decyzji i odruchów. Śmierć jest wszechobecna i to pod różnymi postaciami, w wielu sytuacjach. Stąd wrażenie piekła na ziemi, w którym Pilecki miał siłę i wolę do tego, aby prowadzić konspirację i tworzyć fundamenty ruchu oporu. W jednym z monologów pada bardzo uniwersalne pytanie o postęp w cywilizacji, w której wciąż warunki dyktują brutalni i bezwzględni ludzie, dla których honor, dobroć czy szacunek dla drugiego człowieka są pozbawionymi wartości hasłami. Pilecki, swoją postawą ciągle przypomina, że za przyzwoitość i wiarę w lepsze jutro warto oddać życie. Realizacja Teatru Telewizji z Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku.