Filmowy portret najlepszej polskiej wokalistki jazzowej - Urszuli Dudziak. Jest rok 2020. W swoim warszawskim mieszkaniu Ula postanawia zmierzyć się ze swoją przeszłością. Wyciąga pamiątki, stare zdjęcia, okładki płyt, wyświetla na ekranie archiwalne, kolorowe filmy. Zaczyna wspominać, ale nie może usiedzieć w miejscu. To nie w jej stylu. Zrywa się, pakuje, zmienia zdanie, bierze tylko torebkę, wybiega na ulicę, łapie taksówkę i pędzi na lotnisko. Leci do Nowego Jorku. Bo tylko tam może skonfrontować się ze swoją przeszłością. Równolegle do dzisiejszej podróży do Nowego Jorku odtwarzamy w filmie jej pierwszą podróż do Stanów w 1973 roku. Spoglądając na stojące na pasie startowym samoloty przechodzimy na Jumbo Jety, nagrane w tym samym miejscu, z którego Ula wyruszała na podbój świata 40 lat temu. Jest to możliwe dzięki niezwykle bogatemu archiwum Uli, które nagrywała całe swoje życie na Super 8. Lecąc do Ameryki, Ula jednocześnie podróżuje w czasie: do swojej przeszłości. Zastanawia się, w jaki sposób ona, dziewczynka ze Straconki, zdobyła szczyt, jak trafiła do jazzowego Panteonu, jak smakują spełniające się marzenia, czym był dla niej sukces za oceanem, jaka była jego cena. Dzięki archiwalnym nagraniom widzowie zobaczą jej gwiazdorskie sesje zdjęciowe nad rzeką Hudson, spotkania z największymi ówczesnego świata artystycznego, odwiedziny w bajecznej posesji Stana Getza, prywatki na Manhattanie, trasy koncertowe po Stanach Zjednoczonych. A wszystko to przy dźwiękach najwspanialszej muzyki Johna Coltrane’a, Milesa Daviesa, Weather Report i oczywiście Urszuli Dudziak i Michała Urbaniaka. Ula ląduje na lotnisku JFK, jedzie taksówką do swojego mieszkania na Manhattanie. To tam zdobyła wszystko i wszystko straciła. To tam porzucił ją mąż. To tam miłość jej życia - Jerzy Kosiński popełnił samobójstwo. To tam po raz pierwszy nagra swoją spowiedź o Jerzym Kosińskim. Kim był w jej życiu? Jak je zmienił? Jakim był człowiekiem? Dlaczego nigdy nie zabrała publicznie głosu w jego obronie.