Po powrocie do domu Leoncio spotyka Isaurę, a matka mówi mu, że dziewczyna już u nich pracowała przed jego wyjazdem do Paryża. Komandor Almeida zauważa, że Leoncio zupełnie nie interesuje się rodzinną plantacją; prosi go o pokazanie dyplomu z fizyki, ale syn przekłada to na później. Na prośbę Isaury, która chce się dowiedzieć, kim byli jej rodzice, pani Ester mówi, że matka była piękną, białą niewolnicą i nazywała się Juliana, natomiast nie wie, kto był jej ojcem. Januaria ostrzega Isaurę przed Leonciem, prosząc ją, by trzymała się od niego z daleka. W domu państwa Fontoura Malvina demonstruje swoją irytację i oburzenie wobec niewolnictwa, ale ojciec znajduje argumenty, które ją przekonają, że to wszystko jest normalne. Do Engenho przybywają nowi niewolnicy, a nadzorca Francisco obiecuje, że będą dobrze traktowani, jeśli wykażą się solidną, ciężką pracą. Jednak Andre odmawia pracy na plantacji, twierdząc, że jest niewolnikiem domowym. Trafia do celi, gdzie ma spędzić trzy dni o chlebie i wodzie. Niewolnica Rosa okazuje mu pomoc i sympatię, potajemnie przynosząc jedzenie, co czyni Andre bardzo szczęśliwym.