Zespół dworski w Gardzienicach leży na wzgórzu, nad rzeką Giełczew. Rzeka od strony południowej i zachodniej oraz wielki staw, jak podają źródła archiwalne, otaczały dwór oblany wodą i dostępny przez zwodzony most. Budynek otoczony był również wysokim murem ze strzelnicami. Nazwa Gardzienice występuje po raz pierwszy w roku 1409. W wieku XV i XVI Gardzienice były własnością różnych rodzin szlacheckich. Od roku 1578 Gardzienice należały do Jakuba Snopkowskiego, wojskiego chełmskiego. W roku 1614, jego syn Stefan sprzedał majątek arianinowi Krzysztofowi Spinkowi, który rozpoczął budowę murowanego dworu. Śmierć Spinki w roku 1618 przerwała budowę dworu. Kolejnymi właścicielami Gardzienic były ariańskie rodziny szlacheckie m.in. Zbąscy i Orzechowscy. W roku 1637 majątek stał się własnością Andrzeja Suchodolskiego, a następnie jego syna i patrona zboru kalwińskiego w Piaskach, Adama Suchodolskiego. W roku 1648 podczas najazdu wojsk tatarsko - kozackich Chmielnickiego dwór został zniszczony.