W historii całego międzywojennego dwudziestolecia niewiele jest równie kontrowersyjnych wydarzeń, jak majowy przewrót Józefa Piłsudskiego. Od odzyskania niepodległości rządy w Polsce zmieniały się około 15 razy. Na początku maja 1926 roku upadł rząd Aleksandra Skrzyńskiego. Podjęto dziewięć nieudanych prób utworzenia kolejnego gabinetu. W wywiadzie dla Kuriera Polskiego Piłsudski zarzucił partiom politycznym dzielenie Polski na szmatki i demoralizowanie wojska. Mówił, że wojsko i polityka zagraniczna mają fundamentalne znaczenie dla bytu państwa, dlatego muszą pozostać niezależne od chwiejnych koalicji parlamentarnych. Na polecenie premiera uniemożliwiono publikację wywiadu z Piłsudskim. Duża część społeczeństwa, zrażona kłótniami partii politycznych, które paraliżowały pracę rządu i parlamentu, oczekiwała od Piłsudskiego wzięcia odpowiedzialności za Polskę. Walki rozpoczęły się wieczorem 12 maja. Zginęło w nich 198 żołnierzy i około 150 cywilów. Rannych zostało ponad 600 żołnierzy i około 300 osób cywilnych. Poważne wsparcie uzyskał Piłsudski od związków zawodowych, a szczególnie związku kolejarzy. Kilkadziesiąt godzin po rozpoczęciu walk w Warszawie rząd i prezydent podali się do dymisji. Piłsudski odmówił kandydowania na urząd prezydenta, którym został Ignacy Mościcki. Przyjął natomiast tekę ministra obrony