Do byłego wójta, a obecnego senatora, ciągle dzwonią dziennikarze. Domagają się wypowiedzi na przeróżne tematy. Wójt nie wie, co ma mówić. Przestaje odbierać telefony. Siedzi na kanapie przerażony i zaszczuty. Czerepach postanawia przygotować go do publicznych występów. Niestety, senator wykazuje głęboką ignorancję w sprawach publicznych. Czerepach jest bliski załamania. Czekają go lata pracy nad senatorem, a tymczasem poumawiał go już na pierwsze programy telewizyjne i wywiady. W przypływie geniuszu Czerepach sporządza kilka odpowiedzi, brzmiących pozornie dobrze i pasujących do każdego pytania. Wystarczy nauczyć się ich na pamięć i można brylować w polityce. Wójt odzyskuje pewność siebie. Na wszelki wypadek postanawia jednak odwiedzić własną aptekę. Podpytuje sprytnie magistra o najsilniejsze leki uspokajające i zażywa je po kryjomu, całkowicie nielegalnie i bez recepty. Fakt ten ma dwa skutki, oba daleko idące i odczuwalne. Jola kontynuuje naukę śpiewu u profesora. Nie ma nic przeciwko temu, żeby profesor demonstrował na niej, gdzie jest przepona. Pietrek uważa jednak, że profesor chce ją uwieść. Kinga boleśnie przekonuje się, że wolność mediów ma swoje ograniczenia.