Babka, na wieść o zbytnim zainteresowaniu Moniki Kusym, postanawia wkroczyć do akcji. Lucy prosi ją tylko, żeby oczyszczając aurę Moniki, nie działała tak radykalnie, jak kiedyś przeciwko wójtowi. Solejuk prezentuje przed władzami PPU swój autorski program. W miarę słuchania, wójta i Czerepacha ogarnia coraz większe zdumienie, a nawet szok. Klaudia, odczytawszy trafnie intencje rodziców, co do Łukasza, postanawia być od nich sprytniejsza i cały czas adoruje przesadnie swojego chłopaka. Jej ojciec reaguje na to wielką nerwowością. Monika ze zdumieniem obserwuje u siebie bardzo nietypowe reakcje i emocje. Zgaduje niemal od razu, kto za tym stoi i postanawia pokazać babce, że akurat na nią nie działają żadne magiczne sztuczki, bo pracuje na co dzień z większymi oszołomami. Całkowicie nie w porę u babki pojawia się Solejukowa, po zioła uspokajające. Niefortunnym zbiegiem okoliczności Solejukowa staje się ubocznym podmiotem magicznych praktyk babki. Wójtowa odczuwa coraz większą skłonność do magistra. Z wzajemnością Monika walczy do upadłego z fluidami dobroci babki, a to powoduje, że życie w dworku ulega jeszcze większej dezorganizacji, żeby nie powiedzieć dewastacji. Dezorganizacja zapanowała także na plebanii. Na szczęście tylko, albo aż w temacie żywienia. Michałowa przejęta opowieściami wikarego o życiu i posiłkach średniowiecznych zakonników, postanawia część z nich wprowadzić do menu księży. Umiar zawsze jest pożądany...