Senator i Czerepach z rosnącym niepokojem obserwują coraz bardziej rozbuchaną emancypacjęswoich żon, zwłaszcza od momentu wpisania ich na listy wyborcze. Obaj panowie postanawiają zorganizować małżonkom spektakularną lekcję skromności. Po raz kolejny potwierdza się, że właściwie zainwestowane środki potrafią czynić cuda. Z braku innych możliwości Monika podejmuje się desperacko opieki nad Dorotką, mimo całkowitego braku predyspozycji. Okazuje się, że dziecięca psychika, pozornie tak delikatna, może być silniejsza nawet od stalowej psychiki doświadczonej agentki. Misja niesienia pomocy najbardziej potrzebującym w Wilkowyjach, a przy okazji nauczenia dzieci szacunku dla starszych i dbałości o nich, podejmowana przez księdza i wikarych jakkolwiek szczytna i godna naśladowania, od początku wzbudza wiele kontrowersji. Wniosek płynie z tego jeden: zatwardziałości budowanej przez lata nie da się wyplenić w ciągu kilku dni. Solejukowa, śmiertelnie zawstydzona emitowaną na żywo w poprzednim odcinku karczemną awanturą z Wargaczową, schodzi do podziemia. Rozgłosu, jaki stał się jej udziałem, pozazdrościłby jej niejeden celebryta, ale że Solejukowej mentalnie do celebrytki daleko, opuszcza dom jedynie w głębokim kamuflażu i najchętniej po zmroku, co zresztą wzbudza podobne emocje, jak jej wystąpienie w wilkowyjskim studiu. Jola i Pietrek dostają zaproszenie od Witebskiego na uroczystą kolację. Pietrek jest pewny, że Witebski chce im wręczyć wymówienie. Jakież jest ich zdziwienie, kiedy jako ostatni z gości docierają do radia. Misyjne próby nakłonienia pań do zgody, podejmowane przez księdza Macieja, wydają się nie przynosić skutku, jednak jest prawdą, że kropla drąży skałę, choć rzeźbi zwykle inną drogę, niż byśmy się spodziewali. Serial komediowy, obyczajowy,