"Wszyscy pytają mnie, co oznacza serenite. Otóż w języku francuskim serenite to ukojenie, wewnętrzny spokój. Serenite to także tytuł obrazu, który maluje bohaterka mojego filmu. Dla mnie serenite jest kolorem wschodzącego słońca" - zwierzała się Alina Skiba w czasie realizacji swego debiutanckiego filmu fabularnego. Nie dziwią malarskie skojarzenia reżyserki - absolwentki krakowskiego ASP i autorki wysmakowanych plastycznie filmów krótkometrażowych i animowanych (m.in. "Życiorys Brunona S.", Ażiotaż biletów na czas","Muszla","Portret","Madame"). Nie dziwią także z tego względu, że"Serenite"to adaptacja opowiadania Jarosława Iwaszkiewicza - pisarza, który jak nikt potrafił ukazać sensualną urodę świata. Jego proza, nastrojowa, pełna psychologicznych niuansów, to zarazem potężny katalog zmysłowych doznań, odmian zapachów, odcieni barw, to wreszcie zapis subtelnego mariażu biologizmu z metafizyką. Alina Skiba zufała swej malarswkiej wyobraźni. W jej"Serenite"dialog rozbrzmiewa rzadko, tylko wtedy, gdy nie da się "mówić"obrazem. Reżyserka konsekwentnie buduje nastrój opowieści - pozornie płynącej leniwym rytmem, lecz podskórnie rozsadzanej erotycznymi pasjami i psychicznymi napięciami, graniczącymi z obłędem. Główną bohaterką jest 20 - letnia Agata, która ma wkrótce wstąpić w związek małżeński. Zakochana w niej nauczycielka muzyki wpada w rozpacz, nie może znieść myśli, że dziewczyna wyjdzie za mąż. Dramat przeżywają również zauroczeni nią chłopcy: Witek i Stasio. Dla szesnastolatków piękna Agata staje się obiektem niepohamowanego pożądania. Zdając sobie sprawę z tego, że nigdy nie zdobędzie ukochanej, Witek znajduje pocieszenie w ramionach służącej Marysi. Z rychłym zamążpójściem Agaty nie może się pogodzić również drugi z chłopców, Stasio, który żyje jak w malignie. Tymczasem ślub Agaty nie dochodzi do skutku. Niedoszła panna młoda popada w obłęd. Coraz bardziej utożsamia się z matką, która została zastrzelona przez męża. Jej stan pogarsza się, w końcu Agata trafia do szpitala psychiatrycznego. Mija wiele lat. Starzejący się, schorowany Witold nigdy nie zapomniał o swej wielkiej miłości. Teraz odwiedza przyjaciela Stasia. Zamożny profesor żyje samotnie, u jego boku jest tylko oddany mu bezgranicznie służący. Spotkanie po latach staje się okazją do wspomnień. Witold ulega wrażeniu, że w jego życiu nigdy nie było nikogo ważniejszego od Agaty. Teraz pragnie już tylko śmierci, by połączyć się z ukochaną na zawsze. Dramat, 59 min, Polska 1988 Scenariusz i reżyseria: Alina Skiba Zdjęcia: Andrzej Wyrozębski Muzyka: Jnusz Grzywacz Aktorzy: Adrianna Biedrzyńska, Antonina Gordon - Górecka, Maria Pakulnis, Mieczysław Voit, Henryk Bista, Andrzej Mastalerz, Agnieszka Wagner, Grzegorz Heromiński, Krzysztof Tyniec, Kasia Stehlik, Maciek Koźmiński, Artur Grodzki, Wojciech Malajkat
Adrianna Biedrzyńska, Maria Pakulnis, Mieczysław Voit, Henryk Bista, Andrzej Mastalerz, Agnieszka Wagner, Grzegorz Heromiński, Krzysztof Tyniec, Kasia Stehlik, Maciek Koźmiński