Leon Zdzisław Stroiński, poeta i powstaniec, serdeczny przyjaciel Tadeusza Gajcego, urodził się w Warszawie, ale dzieciństwo i młodość spędził w Zamościu i Zwierzyńcu. Jego ojciec, adwokat Józef Stroiński, był radcą prawnym ordynata Maurycego Zamoyskiego. Wychowany w atmosferze patriotyzmu i umiłowania tradycji brał czynny udział w ruchu harcerskim, Ochotniczych Hufcach Pracy. Pisać zaczął jeszcze w gimnazjum. Po wybuchu wojny, w 1940 roku, uprawiając swoje hobby, fotografię, na strychu w Zamościu "produkował" lewe dokumenty dla konspiracji. W Warszawie studiował prawo i polonistykę, związał się z pismem "Sztuka i Naród". Uprawia prozę poetycką, w której z czasem dochodzi do perfekcji. Kończy też tajną podchorążówkę. Po słynnej akcji "Pod Kopernikiem", w maju 1943 roku Leon Zdzisław Stroiński zostaje aresztowany i trafia na Pawiak. Wykupiony przez rodzinę staje się innym człowiekiem. Wyjeżdża do Zwierzyńca, gdzie pisze jedyny tom, wydrukowany przez SiN - "Okno" /okno więzienne/. Po powrocie do Warszawy przygotowuje drugi zbiorek, ktory spłonął podczas Powstania Warszawskiego. Dostaje zgodę, by wraz z Tadeuszem Gajcym walczyć na pierwszej linii. Zginął na placówce powstańczej, tam, gdzie jest dzisiaj kino "Muranów", jako podchorąży Armii Krajowej. Dorobek Leona Zdzisława Stroińskiego jest niewielki, ale świadczy o wielkim talencie, głębokiej wrażliwości i gorącym patriotyźmie. Może powinien dołączyć do Gajcego i Baczyńskiego - trzech powstańczych wieszczów.