Francja u schyłku XVIII wieku, czasy panowania Ludwika XVI. W krainie mokradeł i malarii Dombes w pobliżu Lyonu, ludzie umierają na gorączkę bagienną. Zatroskany o swoich chłopów ambitny hydrograf Grzegorz Ponceludon de Malavoy pragnie osuszyć bagna i zapobiec szerzącym się śmiertelnym epidemiom. W tym miejscu planuje zbudować wały i kanały, zasadzić drzewa, zasiać trawę. To bardzo kosztowne przedsięwzięcie i nikt nie chce poprzeć projektu. Szukając wsparcia i protekcji Baron de Malavoy jest gotów na wszystko. Wybiera się do Wersalu z nadzieją, że dotrze przed oblicze samego króla, którego zamierza prosić o pomoc w osuszeniu bagien. Do Wersalu przybywa akurat w dniu pogrzebu przyjaciela swego ojca, pana de Blayac. Miał do niego list polecający i bardzo liczył na tę znajomość. Zdany na własne siły Ponceludon popada w tarapaty. Zostaje zaatakowany w lesie przez podstępnego rabusia, a pomocy udziela mu miejscowy lekarz, markiz de Bellegarde, który staje się jego protektorem. Zaprasza pod swój dach. Spodobał mu się odważny, szczery i uczciwy młody człowiek, a do tego obdarzony humorem i ciętym językiem. Obiecuje wprowadzić go na wersalskie salony, gdzie dobry dowcip otwiera wszystkie drzwi. Bądź dowcipny, bystry, złośliwy, a odniesiesz sukces - radzi przybyszowi z prowincji. Początkowo Ponceludon zachowuje dystans, stopniowo jednak wkracza w świat pochlebstw, intryg i miłostek. Na dworze poznaje wpływową młodą wdowę, hrabinę de Blayac i jej przyjaciela, bufonowatego ojca de Vilecourt. Błyskotliwymi ripostami i ciętym dowcipem wywiera duże wrażenie na hrabinie, która okazuje mu zainteresowanie. Wkrótce zostaje jej kochankiem tylko dlatego, by przez protekcję dotrzeć do króla. Przyjaciel de Malavoya, markiz de Bellegarde, ma młodziutką i piękną córkę, naiwną i szlachetną. Baron jest zafascynowany nią od pierwszego spotkania. Ambitna i pełna entuzjazmu Matylda prowadzi eksperymenty, odziedziczyła pasję do odkryć naukowych po ojcu. Teraz pracuje jako guwernantka w domu pana de Montalieri i jego umierającej żony. Chlebodawca zaproponował jej małżeństwo, gdy tylko zostanie wdowcem. Matylda również pokochała Ponceludona, ale on jest biedny, decyduje się więc na ślub ze starcem, za to bardzo majętnym. Dzięki jego pieniądzom będzie mogła prowadzić dalsze badania. Ostatecznie zwycięży jednak prawdziwa miłość. "Śmieszność" to krytyka pełnych dwuznaczności i hipokryzji obyczajów panujących na XVIII - wiecznym dworze francuskim. Odtwarzając XVIII wiek Patrice Leconte ukazuje rozmaite gry towarzyskie obowiązujące na ówczesnym dworze. Możni przede wszystkim żonglowali wyszukanymi dowcipami, chcąc skompromitowć przeciwnika. Ofiary salonowych rozgrywek przestawały liczyć się na dworze, a obdarzeni najbardziej ciętym językiem dochodzili do najwyższych zaszczytów. Film charakteryzuje się znakomitą inscenizacją, świetnymi zdjęciami Thierry'ego Arbogasta i bardzo dobrym aktorstwem. Najbardziej intrygująca i porywająca postać to hrabina de Blayac w interpretacji Fanny Ardant. "Śmieszność" została uhonorowana nominacją do Oscara za najlepszy film zagraniczny 1996 roku. Prestiżową nagrodę francuskiej Akademii Filmowej przyznano za reżyserię, kostiumy i scenografię.