W II Rzeczpospolitej wiodącą siłą polityczną wśród Żydów byli syjoniści. Jednoczyły ich: praca na rzecz nowego państwa żydowskiego w Palestynie oraz poprawa warunków życiowych w samej Polsce. Dzieliły poglądy na temat sposobu zrealizowania tych postulatów. Już w 1925 roku nastąpiło zjednoczenie większości organizacji syjonistycznych w Polsce. Były one programowo podporządkowana Światowej Organizacji Syjonistycznej. Sojusz ten przetrwał jednak tylko 6 lat. Od końca lat 20. w Polsce zaczęła działać Nowa Organizacja Syjonistyczna w skrócie Betar. Za cel stawiali sobie utworzenie państwa żydowskiego w Palestynie po obu stronach Jordanu przez masową imigrację Żydów i walkę zbrojną przeciw Arabom oraz administracji brytyjskiej. Żydzi z Betaru w porozumieniu z władzami uzyskali możliwość szkolenia wojskowego członków organizacji, jednocześnie kupowali w Polsce broń i organizowali jej przemyt do Palestyny.