Henri Rousseau (1844 - 1910) rozpoczyna swą karierę malarską w wieku 41 lat. Ten drobny urzędnik paryskiej administracji, przybyły z prowincji, jest samoukiem. Maluje dzięki życzliwości swoich przełożonych w czasie dyżurów. Biedny, ale cierpliwy i przekonany o swoim geniuszu, staje się jednym z najbardziej cenionych malarzy w środowisku awangardy artystycznej. W l87I roku Rousseau zostaje pracownikiem Urzędu Akcyzowego Paryża. W czasie długich dyżurów ustawia sztalugi obok małego budynku urzędu. Malarz Paul Signac, który zwrócił uwagę na prace Rousseau, uważa, że miejsce tego oryginalnego artysty znajduje się obok kontestujących malarzy, którzy utworzyli Salon Artystów Niezależnych. Ale publiczność wybucha śmiechem przed płótnami Rousseau, twierdząc, że równie dobrze namalowałoby dziecko! W tym czasie Rousseau pisze również wodewil pt. "Zemsta sieroty", który nie przynosi mu ani grosza. Malarska twórczość Rousseau zauważona zostaje przez Alfreda Jarry, który z nim się zaprzyjaźnia się i nadaje przydomek "Celnik". Wielbicielami artysty stają się również Appolinaire i Pablo Picasso. Jego życie toczy się zmiennymi kolejami. 2 września 1910 roku umiera z powodu gangreny. Zostaje pochowany w zbiorowym grobie.