Portret Zygmunta Hübnera, zmarłego w 1989 r. reżysera, aktora, dyrektora teatru, pedagoga, felietonisty i dramaturga. Był wielką indywidualnością polskiego teatru, podziwianym w środowisku za upór i wyjątkową godność, z jaką wykonywał swoje powinności artysty w czasach niesprzyjających sztuce. Stworzył kilka wybitnych kreacji scenicznych, m.in. w "Mizantropie" Moliera, "Rozmowach z katem" Moczarskiego, czy w filmie "Westerplatte" Stanisława Różewicza. W niezwykle bogatym dorobku reżyserskim Zygmunta Hübnera znalazły się tak różne sztuki, jak "Szewcy" Witkacego, "Makbet" Szekspira","Zbrodnia i kara"według Dostojewskiego,"Nosorożec"Ionesco,"Lot nad kukułczym gniazdem"Wassermana,"Zemsta"Fredry,"Iwona, księżniczka Burgunda"Gombrowicza,"Medea"Eurypidesa czy"Ulisses"według Joyce'a. Wprawdzie chętnie sięgał po klasykę, ale najlepiej czuł się, inscenizując współczesną literaturę. Obcy mu był typ inscenizatora traktującego tworzywo literackie jako pretekst do budowania efektownych pomysłów. Stąd też często określano jego twórczość niezbyt modnym epitetem"teatr literacki i aktorski". Zygmunt Hübner miał też rzadką umiejętność tworzenia zespołów teatralnych. Posiadał bowiem dar skupiania wokół siebie zdolnych i wybitnych twórców. Zadebiutował jako reżyser w Teatrze Wybrzeże mając 25 lat. Potem został kierownikiem artystycznym tej sceny. Obejmując w sezonie 1963/64 dyrekcję Starego Teatru otworzył zupełnie odmienny rozdział jego bogatej historii. Od 1974 r. kierował przez 15 lat stołecznym Teatrem Powszechnym. Prowadził go w trudnym okresie, przyciągając tam znakomitych artystów i tworząc model teatru z całą powagą i surowością osądzającego rzeczywistość.