1,2 mln wniosków o ochronę międzynarodową złożyli cudzoziemcy w krajach Unii Europejskiej w 2016 r. – wynika z najnowszych danych Eurostatu, przekazanych w poniedziałek przez Urząd do Spraw Cudzoziemców. W Polsce zarejestrowano 9,8 tys. wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej.W zeszłym roku cudzoziemcy złożyli w UE o około 50 tys. wniosków mniej niż w 2015 r. Najczęściej o status uchodźcy ubiegali się obywatele Syrii – 335 tys. osób, Afganistanu – 183 tys. oraz Iraku – 127 tys. Łącznie w krajach Unii europejskiej złożono 1,2 mln wniosków. Najwięcej w Niemczech – 722 tys., we Włoszech – 121 tys., Francji – 76 tys., Grecji – 50 tys., Austrii – 40 tys. oraz Wielkiej Brytanii – 38 tys. Co nie oznacza, że wszystkie wnioski zostały uwzględnione. Z danych Europejskiego Urzędu Wsparcia w dziedzinie Azylu wynika, że w 2016 r. kraje Unii Europejskiej oraz Norwegia i Szwajcaria wydały ponad 1 mln decyzji w sprawie udzielenia ochrony międzynarodowej. Ponad połowa spraw zakończyło się pozytywnym rozstrzygnięciem – w przypadku obywateli Syrii to 98 proc. decyzji pozytywnych, Erytrei – 92 proc., Iraku – 61 proc. i Afganistanu – 37 proc. Obecnie około 820 tys. spraw jest w trakcie rozpatrywania. Według danych Eurostatu, w Polsce zarejestrowano 9,8 tys. wniosków o udzielenie ochrony międzynarodowej. Składali je głównie obywatele Rosji – przede wszystkim narodowości czeczeńskiej oraz Ukrainy i Tadżykistanu. W 2016 r. warunki nadania jednej z form ochrony międzynarodowej w Polsce spełniało 390 osób. Najczęściej otrzymywali ją obywatele Rosji, Ukrainy, Syrii oraz Iraku. Ponadto 177 cudzoziemców otrzymało zgodę na pobyt ze względów humanitarnych.Od początku tego roku do Europy trafiło już prawie 20 tysięcy imigrantów i uchodźców – wynika z najnowszych danych Biura Wysokiego Komisarza ONZ do spraw Uchodźców. Kwestie dotyczące m.in. osiedlania się uchodźców w kraju bezpiecznym reguluje prawo międzynarodowe, w szczególności Konwencja Genewska z 1951 roku. Zgodnie z nią cudzoziemcowi nadaje się status uchodźcy, jeżeli na skutek uzasadnionej obawy przed prześladowaniem z powodu rasy, religii, narodowości, przekonań politycznych lub przynależności do określonej grupy społecznej nie może lub nie chce korzystać z ochrony własnego kraju.