Niełatwo być ojcem. Jeszcze trudniej wtedy, gdy małżeństwo się rozpadło, była żona mieszka w innym mieście, a dzieci, choć teoretycznie już dorosłe, wcale nie chcą dorosnąć. Do swojej ojcowskiej roli dorasta też od lat Józek Kurek - mieszkający w Cieszynie bohater tego filmu. Kamera obserwuje go przez półtora roku, rejestrując zmiany, jakie przez ten czas zachodzą w rodzinie Kurków, we wzajemnych stosunkach między ojcem a dziećmi: Józkiem juniorem i Jankiem. Synowie Józka byli uroczymi dzieciakami, pełnymi wdzięku i radości życia. Na rodzinnych fotografiach sprzed lat widać ich samych i ich rodziców tworzących szczęśliwą, kochającą się rodzinę. A jednak tej miłości w pewnym momencie zabrakło, Józek i jego żona Ula rozstali się. Byli jeszcze młodzi, chcieli od nowa ułożyć sobie życie. Ula wyjechała do Żlina, Józek poznał Czeszkę Sylwię, z którą zamieszkał, chociaż do dziś nie mają ślubu. Na życiowym zakręcie rodzice zapomnieli o synach, wówczas nastolatkach w okresie dojrzewania, zostawiając ich samym sobie. Ojciec zapewnił im mieszkanie, dawał pieniądze na życie, ale na tym praktycznie kończyła się jego rola. Niemal już dorośli synowie przysparzają Józkowi sporo zmartwień. Nadal mieszkają sami, jeden z nich ma problemy z narkotykami, drugi sporo pije. Nie uczą się, nie pracują. Są zdeklarowanymi punkami. Na co dzień chodzą w czarnych skórach i glanach, noszą pełno kolczyków, trochę próbują grać w punkowym zespole. Z ojcem utrzymują dość luźny kontakt, przypominając sobie o nim głównie wtedy, kiedy potrzebują pieniędzy. Tymczasem Józek nadal opłaca im mieszkanie, ale nie jest w stanie zaspokoić wszystkich ich potrzeb. Niepokoi się o ich przyszłość, nie wie jednak, jak do nich dotrzeć, jak znaleźć wspólny język. Pod wpływem rozmów z Sylwią, z przyjaciółmi z cieszyńskiego teatru, gdzie oboje pracują, próbuje jednak zmienić swoje układy z synami, nawiązać zerwane kiedyś zbyt beztrosko rodzinne więzi. Odkrywa, że synowie na swój sposób go kochają, nie odtrącają go, dobrze mu życzą. I wiedzą, że on również chce dla nich jak najlepiej, chociaż ciągle nie za bardzo potrafi to wyrazić. Ale pierwsze kroki na drodze ku sobie już zrobili.