Pod bunkrem zjawia się policja. Uwolnieni chłopcy są odurzeni wyziewami chemicznymi. Palmgren i Repo zostają aresztowani. Obaj od lat składowali odpady chemiczne na terenie narodowego parku, a następnie wpuszczali je do jeziora, jednocześnie przywłaszczając sobie duże sumy pieniędzy, które właściciel fabryki Pekka płacił za możliwość składowania odpadów na specjalnym wysypisku. Juha opowiada Mattiemu o dawnych czasach, przyjaźni z bratem Helli, Johanem, o poszukiwaniu złota w Laponii i o bezsensownej śmierci Johana, o którą wszyscy obwiniali właśnie Juhę. Podczas wspólnej kolacji w domu babci Matti wyznaje, że zgubił drugą połowę druku komputerowego. Dzieci są tym przybite. Henri opowiada zebranym, że Juha postanowił odnaleźć złoto, które zatopił w jeziorze, nie chcąc korzystać z niego po śmierci Johana. Teraz ten skarb mógłby być ratunkiem dla Pekki. Dzieci postanawiają spróbować szczęścia i włączyć się do poszukiwań.