Jedno z najzabawniejszych przedstawień w całej historii Teatru TV zrealizowane pomysłowo, w świetnej obsadzie, perfekcyjnie wykorzystujące wszelkie dostępne wówczas telewizyjne środki techniczne. „Igraszki z diabłem” przyniosły czeskiemu beletryście i dramaturgowi ogromną popularność. Prapremiera spektaklu odbyła się w Pradze w 1945 r., a słynną polską premierę przygotował Leon Schiller w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi w 1948 r.; później wystawiano też tę ucieszną baśń sceniczną w adaptacji lalkowej Władysława Jaremy.Marcin Kabat, nieustraszony żołnierz, »
zobacz stronę programu
Telewizyjna wersja spektaklu, którego premiera odbyła się w Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie 17 maja 1992 roku. „Tak zwana ludzkość w obłędzie” to tytuł ostatniej, zaginionej sztuki Stanisława Ignacego Witkiewicza (1885-1939). Właściwie zachował się tylko jej tytuł, obsada i daty: „Komponowanie zaczęte 6-7 V 1938. (...) Pisanie zaczęte 1 VI...”.Przedstawienie jest próbą rekonstrukcji sztuki poprzez Witkiewiczowskie postaci, motywy, obsesje, fragmenty powieści oraz manifesty. To obraz świata przed wybuchem II wojny »
„Apollo z Bellac” to jedna z głośniejszych sztuk Giraudoux. Pełna subtelnej satyry i poezji; lekka, a przez to łatwa do strywializowania przez nieumiejętną inscenizację. Staje się poematem o ludzkiej tęsknocie do piękna, o jego potrzebie i obecności w każdym, nawet najbardziej antypatycznym człowieku. Wybitny spektakl Hanuszkiewicza promieniuje ciepłem i życzliwością w ukazywaniu ludzkich spraw, zarówno tych małych i śmiesznych, jak i większych, ważnych. Oprócz reżyserii wielką zaletą przedstawienia jest aktorstwo. Godne szczególnej »
Jednoaktową „sztukę dydaktyczną bez dydaktyki” pt. „Biedermann i podpalacze” napisał Frisch pierwotnie jako słuchowisko radiowe (1953), później sam adaptował tekst dla sceny (prapremiera w Zurychu, 1957). Prapremiera polska odbyła się w 1959 r. w Teatrze Współczesnym w Warszawie w reżyserii Erwina Axera.W 1964 roku bowiem Erwin Axer przygotował wersję telewizyjną swojego głośnego przedstawienia. Bohater sztuki, Gottlieb Biedermann, jest typowym reprezentantem społeczności mieszczańskiej. Poczciwy, trochę naiwny, wiodący spokojny żywot i bardzo majętny, za najwyższy cel »
Scenariusz składa się z dwóch jednoaktówek, które opowiadają historie relacji damsko- męskich opartych na różnicy wieku i różnicy ekonomicznej zaangażowanych stron. W pierwszej odsłonie poznajemy wysoko postawioną pracownicę korporacji, gdzie niebawem ma odbyć się konkurs na menadżera odpowiadającego za imprezy integracyjne. Nieoczekiwanie w jej domu zjawia się płatny tancerz go-go, zainteresowany posadą, ale również samą kobietą. W drugiej części pod pretekstem poszukiwania pracy jako sprzątaczka, do domu udzielającego się w mediach, przystojnego profesora »
Biografia reżysera rozpisana na czterech aktorów i pianistkę staje się pretekstem do przedefiniowania pojęć zastanych i wytworzenia własnego queerowego systemu fantazmatycznego. Spektakl, w którym legendarna choreografia Niżyńskiego do „Popołudnia fauna” Debussy’ego spotyka się w męskiej przebieralni z pieśnią Moniuszki, ćwiczenia aerobowe z wojenną symfonią Szostakowicza, a wspomnienie decyzji komisji poborowej sprzed lat staje się impulsem do uruchomienia campowej rewii.Spektakl jest częścią cyklu „Przed wojną/Wojna/Po wojnie” Komuny Warszawa, opisującego permanentny stan, w jakim »
