Spektakl Wojciecha Smarzowskiego jest adaptacją tekstu monodramu autorstwa Stanisława Brejdyganta, którego premiera teatralna odbyła się 8 czerwca 2018 roku w warszawskim Teatrze Polonia. Bartek Sowiński, główny bohater "Winnego”, po latach dźwigania potwornej tajemnicy, wymusił na prokuraturze skazanie go za zabójstwo popełnione w czasie II wojny. Zabił dwoje bliskich mu ludzi - Żydów, których ukrywał w swoim domu przed Niemcami. Dlaczego to zrobił? Dlaczego człowiek o szlachetnym sumieniu dokonał tak okrutnej zbrodni? W 1971 »
zobacz stronę programu
Po trzynastu latach od premiery teatralnej Paweł Demirski powraca do tekstu o Jakubie Szeli, poddając go nowej interpretacji w formule teatru telewizji. Po tzw. zwrocie ludowym i wzmożonym zainteresowaniu polskim chłopskim dziedzictwem, a także związanym z nim wstydem, „W imię Jakuba S.” okazuje się wciąż aktualnym źródłem ważnych społecznie i artystycznie tematów. Centralną postacią dramatu jest Jakub Szela, przywódca rabacji galicyjskiej. Postać Szeli oglądana jest w spektaklu z perspektywy współczesnej, w zderzeniu z »
Biografia reżysera rozpisana na czterech aktorów i pianistkę staje się pretekstem do przedefiniowania pojęć zastanych i wytworzenia własnego queerowego systemu fantazmatycznego. Spektakl, w którym legendarna choreografia Niżyńskiego do „Popołudnia fauna” Debussy’ego spotyka się w męskiej przebieralni z pieśnią Moniuszki, ćwiczenia aerobowe z wojenną symfonią Szostakowicza, a wspomnienie decyzji komisji poborowej sprzed lat staje się impulsem do uruchomienia campowej rewii.Spektakl jest częścią cyklu „Przed wojną/Wojna/Po wojnie” Komuny Warszawa, opisującego permanentny stan, w jakim »
Jednoaktową „sztukę dydaktyczną bez dydaktyki” pt. „Biedermann i podpalacze” napisał Frisch pierwotnie jako słuchowisko radiowe (1953), później sam adaptował tekst dla sceny (prapremiera w Zurychu, 1957). Prapremiera polska odbyła się w 1959 r. w Teatrze Współczesnym w Warszawie w reżyserii Erwina Axera.W 1964 roku bowiem Erwin Axer przygotował wersję telewizyjną swojego głośnego przedstawienia. Bohater sztuki, Gottlieb Biedermann, jest typowym reprezentantem społeczności mieszczańskiej. Poczciwy, trochę naiwny, wiodący spokojny żywot i bardzo majętny, za najwyższy cel »
„Apollo z Bellac” to jedna z głośniejszych sztuk Giraudoux. Pełna subtelnej satyry i poezji; lekka, a przez to łatwa do strywializowania przez nieumiejętną inscenizację. Staje się poematem o ludzkiej tęsknocie do piękna, o jego potrzebie i obecności w każdym, nawet najbardziej antypatycznym człowieku. Wybitny spektakl Hanuszkiewicza promieniuje ciepłem i życzliwością w ukazywaniu ludzkich spraw, zarówno tych małych i śmiesznych, jak i większych, ważnych. Oprócz reżyserii wielką zaletą przedstawienia jest aktorstwo. Godne szczególnej »
Telewizyjna wersja spektaklu, którego premiera odbyła się w Starym Teatrze im. H. Modrzejewskiej w Krakowie 17 maja 1992 roku. „Tak zwana ludzkość w obłędzie” to tytuł ostatniej, zaginionej sztuki Stanisława Ignacego Witkiewicza (1885-1939). Właściwie zachował się tylko jej tytuł, obsada i daty: „Komponowanie zaczęte 6-7 V 1938. (...) Pisanie zaczęte 1 VI...”.Przedstawienie jest próbą rekonstrukcji sztuki poprzez Witkiewiczowskie postaci, motywy, obsesje, fragmenty powieści oraz manifesty. To obraz świata przed wybuchem II wojny »