Krotochwila opisująca spotkanie Aleksandra Fredry z Adamem Mickiewiczem w paryskim Hotelu Lambert w 1850 r. Początkowo przebiegało ono w dość napiętej atmosferze. Mickiewicz podejrzewał Fredrę o dopisanie do „Pana Tadeusza” XIII księgi, nie bez powodów nazywanej księgą sprośności, gdzie szczegółowo opisana została noc poślubna Zosi i Tadeusza. Zdaniem Mickiewicza z żyjących pisarzy tylko Fredro miał wystarczający talent i poczucie humoru, żeby stworzyć taki pastisz. Fredro nie przyznał się do autorstwa tejże księgi, »
zobacz stronę programu
Ten dzień zaczął się fatalnie. Z okna wysokiego bloku wyskoczyła zalegająca od dawna ze spłatą czynszu nauczycielka. Przed dokonaniem desperackiego czynu próbowała skontaktować się z władzami spółdzielni mieszkaniowej, niestety, nieobecnymi w firmie o tak wczesnej porze. Pani prezes (dla przyjaciół: Kamila) żegnała się właśnie ze swą przyjaciółką i zarazem sekretarką, Sandrą. Zawiadomiona telefonicznie o przykrym wydarzeniu, szybko wsiadła do samochodu. Gdy dotarła do pracy, wyjątkowo niesympatyczna biuralistka Marysia już czekała z kolejną, równie »
Jednoaktową „sztukę dydaktyczną bez dydaktyki” pt. „Biedermann i podpalacze” napisał Frisch pierwotnie jako słuchowisko radiowe (1953), później sam adaptował tekst dla sceny (prapremiera w Zurychu, 1957). Prapremiera polska odbyła się w 1959 r. w Teatrze Współczesnym w Warszawie w reżyserii Erwina Axera.W 1964 roku bowiem Erwin Axer przygotował wersję telewizyjną swojego głośnego przedstawienia. Bohater sztuki, Gottlieb Biedermann, jest typowym reprezentantem społeczności mieszczańskiej. Poczciwy, trochę naiwny, wiodący spokojny żywot i bardzo majętny, za najwyższy cel »
Autor podejmuje próbę obalenia mitu żołnierza jako chłopca malowanego, przedstawiając przejmującą i tragiczną historię matki, która dowiaduje się o śmierci ukochanego dziecka – żołnierza poległego w czasie pełnienia zagranicznej misji wojskowej. Nie jest to jednak dramat realistyczny. Jak pisał Jacek Sieradzki: „Zagęszczenie groteskowych wydarzeń, z których składa się akcja sztuki, jest tak duże, że przeczy regułom prawdopodobieństwa”.Realistyczna jest sytuacja wyjściowa: do mieszkania samotnej kobiety, której syn – żołnierz zawodowy – przebywa na »
Scenariusz składa się z dwóch jednoaktówek, które opowiadają historie relacji damsko- męskich opartych na różnicy wieku i różnicy ekonomicznej zaangażowanych stron. W pierwszej odsłonie poznajemy wysoko postawioną pracownicę korporacji, gdzie niebawem ma odbyć się konkurs na menadżera odpowiadającego za imprezy integracyjne. Nieoczekiwanie w jej domu zjawia się płatny tancerz go-go, zainteresowany posadą, ale również samą kobietą. W drugiej części pod pretekstem poszukiwania pracy jako sprzątaczka, do domu udzielającego się w mediach, przystojnego profesora »
Biografia reżysera rozpisana na czterech aktorów i pianistkę staje się pretekstem do przedefiniowania pojęć zastanych i wytworzenia własnego queerowego systemu fantazmatycznego. Spektakl, w którym legendarna choreografia Niżyńskiego do „Popołudnia fauna” Debussy’ego spotyka się w męskiej przebieralni z pieśnią Moniuszki, ćwiczenia aerobowe z wojenną symfonią Szostakowicza, a wspomnienie decyzji komisji poborowej sprzed lat staje się impulsem do uruchomienia campowej rewii.Spektakl jest częścią cyklu „Przed wojną/Wojna/Po wojnie” Komuny Warszawa, opisującego permanentny stan, w jakim »
